Hasan Dağı Faaliyet Raporu – 08-09 Nisan 2023

Faaliyetin Adı: Hasan Dağı
Faaliyet Tarihi: 08-09 Nisan 2023
Sporcular: Hasan Hüseyin Tutaç, Can Genç, Oğuz Durgun, Yüsra Naz Balamut, Onur Özevin, Enver Gökmen, Arzu Gökmen, Yasemin Kapıyoldaş, Cemil Avcı, Selda Akyenilmez, Sönmez Erkaya

Aksaray merkezde kahvaltımızı yaptık, su ve yiyecek ihtiyaçlarımızı depoladık. Otele geçiş yapmadan, yakınlarda bulunan Ihlara Vadisi’ni gezmeye karar verdik. Kısa ve tatlı bir yürüyüş yaptık vadide. Oradan da otele geçtik. Dağın eteğinde, 2000 metre yükseklikteki Karbeyaz otelde konakladık. Odalar ayarlandı, yerleşildi, dinlenildi ve saat 17:00 gibi otelin lobisinde teknik toplantı yapmak üzere şöminenin başında bir araya geldik. Faaliyetin detayları konuşuldu, planlamalar yapıldı, eksikler halledildi, güldük, eğlendik. Otelin verandasına çıktım, çevrede derin bir dinginlik ve sessizlik hakim. Sanırım herhangi bir sese ve gürültüye maruz kalmadığım nadir bir andı bu. Sağımda harika gün batımıyla dümdüz, uçsuz bucaksız bir ova, solumda ise düzlüğe meydan okuyan sivrilerek yükselen Hasan Dağı. Gözümde rönesans ressamı Raphael’in ünlü “Atina Okulu” tablosundaki Platon ve Aristoteles canlandı. Aristoteles eliyle yeri gösterirken Platon ise işaret parmağıyla gökyüzünü göstermektedir. Sanki bu ova ve bu dağı tarif ediyorlardı.

Kaldığımız otel konumu, dağa yakınlığı ve bu civardaki tek otel olmasından dolayı Hasan Dağı için gelen tüm dağcıların toplanma noktası olmuş. Başka ekipler, gruplar ve dağcılarla bir araya gelme imkanı sunuyor ortam. Durum böyle olunca tanımadığınız ama aynı amaç için bir araya geldiğiniz insanlarla şömine başında keyifli sohbetler etmek de kaçınılmaz oluyor. Toplantıdan sonraki serbest zamanda şöminenin başında ısınıp, çayımızı içerken bizlerden yaşça büyük ve deneyimli diğer dağcı arkadaşlarla sohbet ettik.

Saat 18.00 – 19.00 civarı. Şimdi çantalarımızı hazırlayıp, yatıp uyuma vakti. Gece, yani Pazar günü 03:00’da tırmanışımız başlayacaktı. Çantalar hazırlandı, son kontroller yapıldı ve uyundu.

Pazar – Saat 03:00’da ekip otel lobisinde toplandı, son hazırlıklar yapıldı. Herkesin keyfi yerinde, şimdiye kadar her şey yolunda gitti. Bir ara hava nasıl acaba diye otelin verandasına çıktım. Hava yumuşacık, durgun ve sakin. Bu da başlarken keyfimizi iyice yerine getirdi tabii ki, +1 başladık ve yola koyulduk.

Plan Yılankar rotasından zirveye ulaşmak. Elbette başladıktan 10 dk. sonra hararet ve sıcak bastı hepimizi, kıyafetlerden birer katman eksiltip yola devam ettik. İlerledikçe batı yönünden gelen ince bir rüzgar kendini göstermeye başladı ve biz ilerlemeye devam ettikçe şiddetini arttırdı. Verdiğimiz genel molada çıkardığımız katmanları geri giydik. Yolumuz daha uzundu, burası böyleyse yukarıda neler olacaktı. Rüzgar giderek hızını arttırdı, bizimle yarış halindeydi sanki, biz ilerleyip yükseliyorduk o da hızlanıp şiddetleniyordu. Rotanın çukur kısmına indik, rüzgardan daha az etkilenerek ilerlemeye devam ettik. Bir gün önce toplantıda uygulamayı konuştuğumuz lokal santral tekniğini kullanarak yavaş yavaş ilerledik, toplamda sarf edilen enerjiyi herkese eşit miktarda böldük, her 100 ya da 50 adımdan sonra öndeki kişi en arkaya geçerek minik molacıklar sağlandı kişilere.

Çukurun sonuna geldiğimizde kar yağışı bastırmış, rüzgar hızı iyice artmış göz gözü göremez duruma gelmişti. Ekibimizden 3 kişi dönüş yolunu tutmuştu malesef. Hava giderek bizi zorlamaya başlamıştı. Kulvar kısmına vardığımızda bir genel mola verdik, burada dönme fikrini aklımdan geçirmedim değil. Buradan sonra 2 yanında kayalıklar yükselen parkura girdik, kayalar rüzgarı kesti ve rahatlıkla sırta kadar tırmandık, tam iyi ki kulvarda geri dönmemişim derken sırta vardığımızda deliren rüzgar beni uçurup zaten aşağıya indirecek diye düşündüm. Sırta ulaşmak için fırtınadan dolayı son 15-20 adımı emekleyerek ilerledik bazılarımız. Sırta kendimizi attık ve oylama yaptık. Tamam mı? Devam mı?

Oy çokluğu ile tamam dedik. Oylamayı karar mercii Sönmez Hoca’ya taşıdık. 🙂 Hocanın kararı ile önce kendimizi çanağa attık, rüzgar o kadar şiddetliydi ki kendimizi çanağın içine atmak için çökerek ilerlemek zorunda kaldık, en azından rüzgardan biraz kurtulacaktık derken, Sönmez Hoca’nın zirve yolunu tuttuğunu gördük, sırtta tamam diyen herkes Sönmez Hoca’nın peşine takılmış, zirve yolunu tutmuştu. Yarım saat içinde tüm ekip kendini zirvede buldu. 🙂 Rüzgardan tabelanın başında sabit durup fotoğraf çekilmekte zorlanıyorduk. Tam bir kaos. Tebrikler edildi, fotoğraflar çekildi ve hızlıca dönüş yoluna geçtik.

Dönüşte çocuklar gibi şendik. Rüzgar giderek hafifledi ve parkuru inene kadar neredeyse kalmamıştı. Güneş yerinde ve her şey yolundaydı. Parkurdan kayarak inişimiz herkesin içindeki çocuğun birden dışarı çıkmasına sebep oldu. Onca zorluklarla ulaştığımız zirve bizi ödüllendiriyor gibiydi. Dik parkuru kayarak indikten sonra ağır ve dikkatli adımlarla yürüyüşe geçtik. Güneş açmış, hava iyice güzelleşmişti, sallana sallana, muhabbetler ve sohbetler eşliğinde indik. İnişte dağı iyice sindirmeye ve gözlemlemeye çalıştım. Yine o dinginlik ve sessizlik hakimdi aşağılarda. Bir kayaya oturup Hasan Dağı’nın sessizliği dinledim. İyi ki zirveye çıkmıştım, iyiki en çılgın fırtınayı görmüş ve ardından sessizliği dinlemiştim.

Otele döndükten sonra çantalarımızı toparladık, araca yükledik ve vakit kaybetmeden dönüş yoluna koyulduk. Bir araba dolusu dayak yemiş insanlar gibiydik. 🙂 Yorgun, haşat ama mutlu insanlar.

Tabi biz bunca macerayı, zorluğu ve eğlenceyi bir ekip olarak yaşadık. Bu maceranın bu kadar eğlenceli ve keyifli olması ekipteki herkesin tek tek güzel insanlar olması ve iyi bir şekilde mentorluk eden Sönmez Hoca sayesinde. Bu ekibi tanımaktan dolayı kendi adıma çok mutluyum. Herkesi tebrik ediyorum.

Hasan Dağı’nın bendeki izlenimi tezatların nasıl bir araya geldiği, tezatlar bir araya gelince asıl büyüleyiciliğin var olduğuydu. Aşağıda dümdüz ve bomboş bir ovaya yumuşak, dingin ve sessiz bir hava hakimken yukarıda attığınız her adımda sizi riskli bir düşüşe sürükleyebilecek, zirvesinde ayakta duramayacak kadar fırtınalar kopan bir dağ.

Yazan:Arzu GÖKMEN