Ilgaz Dağı Faaliyeti Raporu

Faaliyetin Adı: Ilgaz Dağı Tırmanışı
Faaliyet Tarihi: 29 Şubat-1 Mart 2020

(1. GÜN)

Ilgaz Dağı Kış faaliyetimiz Cuma gecesi 23:30’da Mecidiyeköy’de servis aracına binmemle başladı. Güzergah üzerinde ekip üyelerini alarak İzmit’e kadar geldik. En son Tanju Hoca’yı İzmit’te alarak ekibi tamamladık.

Yaklaşık 5 saatlik yolculuğun ardından sabah erken saatlerde Çankırı ili Ilgaz ilçesine ulaştık. İlçe merkezinde kahvaltı ve ihtiyaçlar için 2 saat zaman geçirdikten sonra Milli Park’a doğru yola çıktık.

Karayolları yol bakım tesisinde yürüyüş kıyafetlerini giyerek çantaları hazırladık. Hatıra fotosu çekiminden sonra grup liderimiz Sönmez Erkaya öncülüğünde, Recep Kulaber artçılığında kamp alanı yürüyüşüne başladık. Şanlıydık zira bizden önce giden birileri iz açmıştı, şanssızdım; kamp yüküm çok ağır olduğu ve yürüyüş saatler sürdüğü için bir noktadan sonra yürüyüş ızdıraba dönüştü, heyhat.

Kamp alanına saatler süren yürüyüşten sonra ulaştık.. Çadırlar kuruldu, Kısa süreli dinlenmeden sonra Pazar gecesi yapacağımız Ilgaz Dağı Küçükhacet tepesi zirve tırmanışı denemesi için hem karda iz açma hem aklimatizasyon amaçlı ‘Sembolik Zirve’ yürüyüşüne güzel bir havada başladık.

Yaklaşık 3 saatlik orta tempolu bir tırmanıştan sonra zirveye vardık. Zirvede (pics or didn’t happen ilkemize sadık kalarak 😄) Birkaç foto çekilelim niyetiyle telefonu çıkarmamla fırtına koptu; şiddetli bir tipide ve kar fırtınasında zar zor bir iki kare pozdan sonra kendimizi süratle zirve hattının altına atarak dönüşe geçtik.

Bir saatlik inişten sonra kamp alanına vardık. Hocamız Pazar günkü tırmanış hakkında bilgilendirdi ve sessizlik saatin 20:00 olduğunu hatırlattı.

(2. GÜN)

Hareket saati 04:00 olmasına rağmen kar yağışından dolayı hareket saati 06:00 olarak revize edildi. Ekipten 4 kişilik firemiz var. Ekibimizden Selma, Yasemin, Murat ve Sümer çeşitli sebeplerle katılmaktan vazgeçerek kampta kalmayı tercih ettiler. Ekibimizin geri kalanı hazırlıklarına başladı; Çantalar hazırlandı, güneş doğmadığı ve karanlık olduğu için kafa fenerleri takıldı.

1 Mart 2020 Pazar günü saat 06:00’da başarılı bir zirve umuduyla altı kişilik ekibimizle (Sönmez, Olcay, Serdar, Recep, Tanju, Nazım) Sönmez Erkaya öncülüğü, Recep Kulaber artçılığı konfigürasyonuyla harekete başladık.

Hava sıcaklığı -3 derece, akşamki kar durmuş, hava kapalı bulutlu, rüzgar yok.

Parkur 3 etap düşünülebilir. İlk etap kamp alanımızla Sembolik Zirve, ikinci etap Sembolik Zirve Küçükhacet Dağı eteği, üçüncü etap ise dağın eteği ile zirve arasındaki kısımdan meydana geliyor.

Bir önceki gün açtığımız izleri takip ederek yaklaşık 1,5 saatlik orta tempo tırmanışla dün de geldiğimiz Sembolik Zirve’ye ulaştık. Hava durumu stabildi. Burada bir süre mola verdikten sonra harekete devam ettik.

Buradan sonraki kısım daha zorlayıcı. İz açılmadığı için iz açmamız gerekiyor. Sıralı bir şekilde herkes iz açıyor.

Uçsuz bucaksız kar örtüsü, tepelerde “biz her zaman buradayız” der gibi duran çam ağaçlarıyla sis ve bulutların eşlik ettiği müthiş bir manzara eşliğinde yol alıyoruz. Zirve yolu tek ve sabit eğimli çizgiden oluşmuyor; tepeleri aştıktan sonra vadiler bizi vadiler karşılıyor, vadiyi indikten sonra yeniden yükselti çıkmak gerekiyor.

Saat 10:00 civarında Ilgaz Dağı silsilesinin ikinci en yüksek ama en bakir ikinci zirvesi olan Küçükhacet Dağı eteklerindeyiz. Burada kısa süre dinleniyoruz. Hava açık ve güneşli. Birçoğumuz sıcaktan dolayı montlarımızı çıkarmak zorunda kaldı.

Asıl tırmanış şimdi başlıyor.

Saat 10:10’da dağın eteği ile zirve arasındaki yolculuğa başlıyoruz. Eğim fazla olduğu için burada tırmanış en zor kısmı oluşturuyor. Küçükhacet Dağı tam anlamıyla dik eğimli Δ formda değil; Geniş bir alana yayılmış. Dolayısıyla irtifa aldıkça değişken bir eğimle karşılaşıyoruz. Yüksek eğimle tırmanırken daha düşük eğimle devam edip ardından tekrar yüksek eğimle tırmanıyoruz. Hem iz açmak hem irtifa kazanmak gerektirdiği için en zorlu kısım burası. İrtifa aldıkça hava durumu kararsızlaşıyor. Rüzgar estikçe havayı hızla soğutuyor; üşüyoruz rüzgar kesilince güneş insanı kavuruyor.

Bugün şanlıyız; Hava durumu zirve için iyi. Kış tırmanışlarında tırmanış havanın iyi olmasına kalıyor. Hava kötü olsaydı geri dönmek zorunda kalacaktık.

Saat 12:00 civarında zirveye ulaşıyoruz. Zirve düzlük bir alan. Kutlama seremonisi yapıyoruz. Herkes birbirini tebrik ediyor. Toplu fotoğraf çekimi yapıldı. Ardından bireysel olarak fotoğraf çekimi yapıldı. Makus talihim peşimi bırakmıyor; Telefonum soğuk havadan dolayı açılmıyor. Sağ olsun Tanju Hoca beni fotoğrafladı. Manzara inanılmaz; bulutların üzerinde etrafımızdaki manzarayı temaşa ediyoruz.

Tam karşımızda bulunduğumuz yerden 30 metre daha yüksek Büyükhacet Dağı. Yürüsek sanki bir saatlik yol gibi duruyor ama aramızda görünmeyen derin vadiden dolayı yol çok daha uzun.

Dönüşe geçiyoruz. Zirve dönüş yolunda tırmanıştaki ODTÜ’lü dağcılarla karşılaşıyoruz ve selamlaşıyoruz. Biz daha önce iz açtığımız için onların tırmanışına da dolaylı katkımız odu.

Sönmez, Olcay ve ben yine grubu en arkadan takip ediyoruz. Sönmez Hoca güzel sesiyle yürüyüşe renk kattı. Yürüyüşte söylediği şarkılardan biri olan “Benim Meskenim Dağlardır” türküsü aslında kendisini en iyi tanımlayan türkü. Gerçi Olcay’ın da hakkını yemeyeyim. O da şarkı konusunda başarılı. Ne de olsa o Munzur’un kızı; illa ki sanatla ilgisi olacaktı J

Yine aynı rotayı izleyerek yaklaşık 3 saatlik bir yoldan sonra kamp alanına ulaştık. Çadırları söktük, kamp yükünü çantalara topladık. “Nasıl bulduysak öyle bırak” ilkemizden hareketle arkamızda bir iğne kadar çöp bırakmadan sırtımızda kamp yüküyle 1,5 saatlik yürüyüşümüze başladık. Sönmez Hoca, Olcay ve ben grubu en arkadan takip ettik. Varış noktamızın yakınınızda Yasemin bizi karşıladı ve 2 metrelik engeli aşmamda bana yardımcı oldu. Bizi bekleyen araca bindikten sonra İstanbul’a yola koyulduk.

Gece 00:00’de Mecidiyeköy’de inmemle güzel ve iz bırakan bir faaliyet benim için noktalanıyor.

—
Serdar Demir
Bilişim Öğretmeni